Geschiedenis van het Marsonderzoek
Hoewel Mars de planeet is die de aarde het dichtst kan naderen, is een bezoek eraan niet zo gemakkelijk. Er zijn bijna veertig missies naar Mars gestuurd, waarvan meer dan de helft is mislukt.
Sommige ruimtewetenschappers spreken zelfs over het ‘Marsduiveltje’ als denkbeeldige kracht die ruimtevaartuigen richting Mars saboteert!
De ruimtemissies die Mars wisten te bereiken, rapporteerden wonderlijke overeenkomsten én verschillen met onze wereld. De eerste succesvolle missie naar Mars, Mariner 4, werd op 28 november 1964 door NASA gelanceerd. Het ruimtevaartuig passeerde Mars op een afstand van 9792 kilometer en seinde 22 foto’s en andere gegevens door.
Het eerste ruimtevaartuig dat in een baan om Mars wist te komen, was de Russische Mars 2 in 1971. Het zusterschip, Mars 3, kwam ook in een baan om Mars en liet met succes een lander naar het planeetoppervlak afdalen. Deze lander bleef echter maar 20 seconden actief. Vermoed wordt dat hij door een zandstorm op Mars werd vernietigd.
De eerste NASA-orbiter, Mariner 9, cirkelde in hetzelfde jaar rond Mars en seinde 7329 foto’s van het planeetoppervlak door.
De ruimtemissies die werkelijk de aandacht op het Marsonderzoek vestigden, waren de twee Viking-missies midden jaren zeventig. Beide missies bestonden uit een orbiter en een lander. Deze landers maakten de eerste gedetailleerde foto’s van het Marsoppervlak.
Op de beelden was een woestijnachtig landschap te zien. Maar de temperatuur op Mars bleek meer overeen te komen met die in de Siberische toendra’s op Aarde. De orbiters brachten 97% van de planeet in kaart.
Gedurende twee decennia lag het Marsonderzoek vrijwel stil. De missies mislukten of hadden slechts gedeeltelijk succes. Zo gingen in 1989 het contact met de Russische Phobos 1 orbiter en Phobos 2 landers respectievelijk op weg naar Mars en in de buurt van Marsmaan Phobos door computerfouten verloren. In 1993 viel net voor aankomst bij Mars het contact uit met de Amerikaanse Mars Observer.
Toen Mars Global Surveyor in 1997 Mars bereikte, was dit de eerste succesvolle missie naar de Rode Planeet in twintig jaar.
In hetzelfde jaar kon de missie Mars Pathfinder dankzij NASA’s beleid ‘sneller, goedkoper en beter’ op het Marsoppervlak landen. De kleine rover Sojourner kroop wekenlang over het oppervlak, analyseerde gesteente en bracht iedereen in de ban van Mars.
Helaas werd dit niet het begin van een hernieuwde opleving van het Marsonderzoek, want het ‘Marsduiveltje’ sloeg opnieuw toe. De vier volgende missies gingen geheel verloren of raakten zwaar beschadigd.
Zo gingen in 1996 Russische orbiters en landers, met een groot aantal Europese experimenten aan boord, al tijdens de lancering verloren. In 1999 haperde de Amerikaanse missie Mars Climate Orbiter na aankomst bij Mars. De Amerikaanse sondes van Mars Polar Lander/Deep Space 2 gingen in 1999 eveneens na aankomst bij Mars verloren.
In 2001 kwam de Amerikaanse missie Mars Odyssey in een baan om Mars. Mars Odyssey is wel succesvol en onderzoekt Mars nu al anderhalf jaar lang Mars Odyssey dient ook als communicatiestation voor de Beagle 2-lander van ESA’s Mars Express en voor de twee rovers van NASA - Spirit and Opportunity - die in januari 2004 op Mars zullen landen en over de planeet gaan rondrijden.
