ESA - Eduspace NL - Opwarming van de Aarde - De archipel Kerguelen

Kustverandering

Ontbossing

Nationaal park Bardia Bassin van de Congorivier Olifantenreservaat Kaming Sonitpur Kilimanjaro Rondonia Shillong en Guwahati

Ijs

Antarctica 2003 Gletsjers analyseren met radarbeelden Klimaatverandering en gletsjers Terugtrekken van gletsjers in de Alpen Stroming van gletsjerijs Observatie van gletsjers in de Himalaya Remote sensing van ijs en sneeuw

Verstedelijking

Caïro Cordoba Kathmandu Himalaya Kathmanduvallei Lagos

Vegetation

Beschermd natuurgebied Annapurna Spoorloos in de Andes Ngorongoro Conservation Area Binnendelta van de Niger Zuid-Amerika

De archipel Kerguelen - Vervolg

Pagina


Stereo radarbeeld van Kerguelen.

In zijn baan om de aarde kijkt de radar van Envisat altijd naar rechts. Op deze locaties zijn de westelijk blootgestelde hellingen helder verlicht. Dat betekent dat de satelliet het gebied vanuit het zuiden heeft gepasseerd, dus aan de nachtkant van de aarde. Om precies te zijn was het 18.17 GMT, of 23.17 lokale tijd, toen de satelliet overkwam. Maar radar heeft geen zonlicht nodig; het gebruikt zijn eigen microgolfbronnen om de locatie te 'verlichten'.

Op dat moment van de nacht was er alleen plaatselijke wind. Als we naar het enorme tongachtige kenmerk op zee kijken, net ten westen van de gletsjerkoepel, zien we het effect van de daling van koude en dus zware lucht die zich vanuit de valleien naar de zee verspreidt - dat is een kenmerkende valleiwind die 's nachts in bergachtige gebieden voorkomt. We zien de wind niet, maar wel het effect dat hij op het zeeoppervlak heeft!

Tijdens het korte verblijf op Kerguelen nam onze jonge wetenschapper aan boord van de ijsbreker ook monsters van de zee. Ze mat onder andere de chlorofylconcentratie.

Toen de ijsbreker het eiland passeerde, nam onze studente Loren watermonsters op 49-23 Z, 70-05 O en analyseerde ze. Ze stelde ook de chlorofylconcentratie vast. Zo kunnen we de meting op de grond vergelijken met de meting die de satelliet op 800 km hoogte heeft uitgevoerd. Maar we moeten aan het volgende denken: aan boord van het schip wordt een heel klein monster van een paar liter zeewater geanalyseerd, terwijl de satelliet een gebied van zo'n 1200m x 1200m gebruikt voor één meting.

Zoek het op in het tabelbestand "resultants-chimie-chlorophyll". Envisat vloog voorbij en mat de kleuren van het zeeoppervlak met zijn andere instrument, de MERIS-zichtbaarinfraroodscanner.


	MERIS-afbeelding van Kerguelen (natuurlijke kleur)

MERIS031114_054501_Kerguelen.jpg laat het eiland en de omgeving ervan in ware kleuren zien. We kunnen het eiland bijna niet herkennen als een grijs oppervlak in het bovenste linkerdeel, vlakbij het midden van de afbeelding.


MERIS-afbeelding van Kerguelen (chlorofylconcentratie)

MERIS031114_054501_Kerguelen.bmp laat een kleurenvoorstelling zien van de chlorofylconcentratie van laag (groen) naar rood en geel (hoog). In de rechterbovenhoek kunnen we een hoge concentratie zien. Het kan worden veroorzaakt door een opwellende zone waar koud Antarctisch water in contact komt met koel water van een gemiddelde breedtegraad.

Je vindt meer informatie over het meten van chlorofylconcentratie in de "Oefening over Chlorofylconcentratie" aan het einde van dit hoofdstuk.

Pagina

Stuur deze pagina naar een vriend(in)