Sentinel-1 ostrzega przed powodziami na wyspie dla uchodźców
Od sierpnia 2017 roku niemal 700 tysięcy osób z muzułmańskiego ludu Rohingya uciekło z Myanmaru do sąsiedniego Bangladeszu. Według ONZ jest to najbardziej dynamicznie rozwijający się kryzys migracyjny na świecie. Rząd Bangladeszu do relokacji tysięcy uchodźców zaproponował nisko leżącą wyspę, ale dane z Sentinela-1 pokazały, że miejsce to skrajnie nie nadaje się do przyjęcia ludzi.
Lud Rohingya był przez dekady represjonowany, ostatni masowy eksodus wynika z ogromnej skali okrucieństw ze strony wojsk Myanmaru.
Ze względu na wielką liczbę uciekinierów do Bangladeszu jest to najbardziej dynamicznie rozwijający się kryzys migracyjny, a Koks Badźar w Bangladeszu stanowi obecnie jedno z najbardziej zaludnionych miejsc na świecie.
Jeszcze przed kryzysem z Myanmaru do Bangladeszu uciekło ponad 200 tysięcy osób. Ponieważ kraj już wcześniej mierzył się z ogromną ilością wyzwań, doprowadziło to do wielkiej tragedii humanitarnej.
W desperacji rząd Bangladeszu zaproponował mocno krytykowany plan, aby przesiedlić tysiące osób na Thengar Char, jedną z wielu niezamieszkałych i niestabilnych wysp w Zatoce Bengalskiej.
Cały ten obszar często nawiedzają cyklony, które szczególnie duże szkody wyrządzają na wybrzeżach oraz wyspach. Różnica wysokości pływów potrafi wynosić aż 6 metrów, co oznacza że istnieje duże ryzyko całkowitego zatopienia wysp.
Niezależnie od cyklonów rejon ten podczas monsunu trwającego od czerwca do października jest często nawiedzany przez silne deszcze.
Informacje pozyskane z satelitów są często używane podczas kryzysów humanitarnych, aby przykładowo mapować wielkość obozów i innych tymczasowych osad.
W tym przypadku radarowe dane z satelity Sentinel-1 dla projektu Services for Dynamic Information Needs in Humanitarian Action wykazały, jak wątpliwym miejscem jest Thengar Char.
Andreas Braun z Uniwersytetu w Tybindze powiedział: „Do analizy zmian rozmiaru wyspy od 1991 użyliśmy danych z Sentinela-1, jak również starszych misji ESA, ERS oraz Envisat”.
„Okazało się, że te wyspy pojawiły się dopiero w 2009 roku i uformowały się z mułu, który spłynął z Himalajów do Zatoki Bengalskiej”.
„Obliczyliśmy największe oraz najmniejsze, a także średnie rozmiary wyspy”.
„Mogliśmy stwierdzić, że od 2014 – czyli roku uruchomienia Sentinela-1 – wyspa o obecnym rozmiarze, czyli około 60 km kwadratowych, była zatapiana wielokrotnie, a w najgorszym momencie jej rozmiar zmniejszył się do 30 km kwadratowych”.
Wiadomo, że pomysł, aby bezradnych ludzi umieścić na nienadającej się do zamieszkania wyspie bez infrastruktury, gdzie transport na ląd trwa dwie godziny łodzią, jest zły. Dzięki danym z Sentinela-1 administracja otrzymała dodatkowe dowody na ryzyko zalewania tego obszaru.
W najbliższym czasie okaże się, czy rząd Bangladeszu będzie kontynuował realizację swojego planu. Prace konstrukcyjne na wyspie już się rozpoczęły.
