‘Best kicken, als vrouw tussen al die mannen’

Een zucht van verlichting als de teller nét boven 54 kilo blijft hangen. ‘Weet je wat pas echt leuk is’, vervolgt de gids. ‘Druk maar op het plaatje van de planetoïde Eros. Dan kun je zien hoe zwaar je daar bent.’ Opnieuw komen de cijfers in beweging, dit keer ver achter de komma: ‘Da’s makkelijk afvallen: 0,038 kilo!’ Terwijl vijf nieuwsgierige dames bij de weegschaal blijven hangen om te kijken of ze de afgelopen winter nog zijn aangekomen, verdwijnt hun gids al linksaf de expositie in: ‘Zullen we naar Mars gaan?’

Het is donderdag 28 april: Girl’s Day bij ESTEC. Vandaag nemen tienermeiden bezit van ESA’s technisch centrum in Noordwijk en de bijbehorende Space Expo. Ze krijgen een kijkje in de keuken van de Europese ruimtevaart. Misschien raken ze op die manier geïnspireerd voor een carrière in de wetenschap of techniek.

Stofzuiger-wc

Dat is voorlopig toekomstmuziek. Zeker voor een clubje meiden dat blijft hangen bij de infrarood camera. Leuk om te zien hoe je oorbellen en bril blauwer kleuren dan je lippen. Een ander groepje is al bij het internationale ruimtestation aanbeland en concludeert dat wonen in de ruimte minder romantisch is dan het misschien lijkt. Vooral de ‘stofzuiger-wc’ werkt ontnuchterend: ‘Gatver!’

Met hun recente ruimtevaartkennis is het lang zo slecht nog niet gesteld, concludeert de gids. Nederland heeft twee astronauten, Wubbo Ockels en André Kuipers. De laatste vloog precies vorig jaar een missie naar het internationale ruimtestation. Da’s een eitje! Nu naar de geschiedenis: hoe heette de eerste satelliet? Stilte. En wie was het eerste levende wezen in de ruimte? Niks. Oké, aan de geschiedeniskennis moet nog geschaafd worden. Maar niet nu, want de bus staat inmiddels klaar voor een ritje naar het serieuze werk: ESTEC.

Nieuwsgierig

In de bus worden de carrièremogelijkheden doorgenomen. Esmée (15) is vooral nieuwsgierig naar wat er buiten de aarde allemaal is. Als ze mocht kiezen, dan zou ze astronaut worden om andere planeten eens van dichtbij te bekijken. Haar klasgenoten zien dat minder zitten. En een baan als wetenschapper willen ze alleen als ze niet de hele dag in de boeken of achter de computer hoeven zitten.

Dat de ruimtevaart meer te bieden heeft, blijkt tijdens de rondleiding langs de testfaciliteiten en het gebruikerscentrum Erasmus. ‘Hmm, ruikt een beetje aangebrand’, zegt een meisje, terwijl ze haar neus tegen het hitteschild van een gebruikte Foton onderzoeksbol duwt. Het ding heeft een kleine tweeduizend graden Celsius moeten weerstaan bij de terugkeer in de dampkring. Dat hij nu in één stuk op de grond staat, heeft alles te maken met de ingenieurs die het ontwerp bedachten. Niet onbelangrijk dus, die ingenieurs.

Rolmodellen

Terug in Space Expo is het tijd om die ingenieurs en wetenschappers zelf aan het woord te laten. Want wie beter dan zij kunnen vertellen hoe uitdagend een baan in de ruimtevaarttechniek is? In de Arianezaal worden ze voorgesteld, één voor één. Bij elk vrouwelijk rolmodel klinkt een bescheiden applausje. De enige man in het gezelschap, systeemingenieur Alessandro, krijgt een fluitconcert over zich heen. ‘Lekker ding, man’, fluistert één van de meiden in het publiek opzettelijk nét iets te hard.

Carina werkte jarenlang voor TNO, maar begon vijf jaar geleden voor zichzelf. Ze praat over ruimtevaart als haar grootste passie. Stiekem zou ze nog steeds wel astronaut willen worden, net als een paar van de meisjes vandaag. Maar het werk dat ze nu doet is ook te gek; ze zorgt dat weersatellieten precies de juiste metingen doen, zodat heel Nederland weet hoe het met de ozonlaag gesteld is en of het morgen bikiniweer is.

Kicken

‘Het is best kicken, als je als vrouw je eigen plekje hebt tussen al die mannen’, vertelt Carina. Haar publiek is sceptisch: ‘Maar je moet toch natuurkunde doen enzo, daar is toch helemaal niks aan?’. Ze vertelt dat je natuurkunde inderdaad nodig hebt. Dat je het eerst moet leren en pas daarna kunt toepassen. ‘En dan wordt het leuk. Soms heb ik het gevoel dat ik in een James Bond film ben beland. Als ik sta te kijken hoe zo’n raket vanuit Frans Guyana omhoog schiet bijvoorbeeld. Daar zit dan een satelliet in waar ik aan heb meegewerkt. Dat is toch fantastisch!’

Ing studeerde luchtvaart- en ruimtevaarttechniek en geneeskunde. Daarna werkte ze onder andere voor missie Delta van André Kuipers. Ook zij vindt haar baan helemaal het einde, al hoopt ze wel dat er wat meer vrouwen in de techniek komen werken. ‘In mijn studie was geloof ik vijf procent meisje. En zelfs dat was al veel!’

Twijfelaars

Astronaut André Kuipers probeerde aan het eind van de middag ook de laatste twijfelaars over de streep te trekken. Ook hij kreeg een typisch meidenwelkom. Het joelen hield zelfs nog langer aan dan bij Alessandro. De astronaut zou graag een deel van de bezoekers terugzien als wetenschapper of techneut: ‘Vaak bestaat er een beeld dat techniek saai is, voor nerds misschien. Maar je ziet vandaag dat het heel anders is. Overal in de ruimtevaart en bij ESA werken vrouwen. Ze maken experimenten, ontwerpen missies en nog veel meer.’

Marissa (14) krijgt hij voorlopig niet om: ‘Ik denk toch dat je teveel weg bent van je vrienden en familie.’ Mecie (13) lijkt het wel wat: ‘Misschien kan ik iemand zijn die nieuwe experimenten bedenkt. Vrouwen moeten meer kansen krijgen in de wetenschap. Ze hebben vaak goede ideeën en ook veel fantasie.’