Nieuwe ESA-ruimtemissie begint op de Zeelandbrug
Elke ruimtemissie begint op aarde. Zo ook het PARIS-project. ESA-ingenieurs testten hun eerste proefopstelling aan de rand van de Zeelandbrug, zeventien meter boven het wateroppervlak van de Oosterschelde. De resultaten zijn veelbelovend.
PARIS, kort voor Passive Reflectometry and Interferometry System, is een systeem dat signalen van navigatiesatellieten opvangt. Niet zoals in de auto alleen van boven, maar tegelijkertijd van boven én onder. De signalen van boven komen rechtstreeks uit de ruimte. Die van onderen zijn eerst weerkaatst door het wateroppervlak.
Door het signaal uit de ruimte te vergelijken met het weerkaatste signaal, kan de hoogte van het zeewater uitgerekend worden met een nauwkeurigheid tot vijf centimeter. De techniek die hieraan ten grondslag ligt heet interferometrie en wordt in de ruimtevaart al veel gebruikt.
Hinderlijke signalen juist waardevol
Op een zomerse julidag in 2010 hingen de ingenieurs een dubbelzijdige antenne aan het fietspad van de Zeelandbrug. Met mobiele apparatuur verzamelden ze zoveel mogelijk gegevens over de werking van de antenne en de kwaliteit van het gereflecteerde signaal. Bij normaal gebruik van satellietnavigatie zijn weerkaatste signalen hinderlijk. Denk maar aan hoge gebouwen die de nauwkeurigheid van de TomTom verminderen. Maar voor ESA bevatten juist deze signalen waardevolle gegevens over zeeniveaus, golfhoogtes, de hoeveelheid en dikte van ijs en de vochtigheid van de aarde.
‘De uiteindelijke nauwkeurigheid van de referentiemetingen was beter dan een centimetre en meer dan voldoende om de nauwkeurigheid van de PARIS metingen te evalueren’, Aldus Hans van der Marel, projectwetenschapper van de TU Delft.
Op de tekentafel telt het PARIS-systeem tien satellieten. Ze zouden een aankomende tsunami binnen een half uur opmerken. Ook kan de constellatie schepen monitoren, zo bleek uit de tests langs de Zeelandbrug.
Het experiment op de Zeelandbrug vond plaats in juli 2010 en was een groot succes. Van der Marel: ‘De resultaten zijn veelbelovend. Echter het huidige experiment was zeer beperkt in omvang. Het ligt daarom voor de hand de ontwikkeling van het prototype voort te zetten en een test vanuit bijvoorbeeld een vliegtuig uit te voeren. Om echte voortgang te boeken is het nodig een PARIS-instrument vanuit de ruimte te testen. De techniek is er rijp voor. Door een PARIS-instrument te lanceren zijn we in staat een veel grotere gebruikersgroep te interesseren en de stap te maken van technologieontwikkeling naar echte wetenschap.’
