Eerste seizoensvariatiekaart op basis CryoSat-gegevens
Niet alleen het gebied dat bedekt is door zee-ijs neemt af, ook de dikte van het ijs dat nog wel in de omgeving van onze polen aanwezig is slinkt. Dat is het belangrijkste resultaat van metingen die maandenlang door ESA's CryoSat 2-satelliet zijn uitgevoerd.
Dat de dikte van het poolijs afneemt is te zien op een speciale 'seizoensvariatiekaart' die eerder deze week gepresenteerd werd bij de Royal Society in Londen. Op de kaart is te zien hoe de omvang van het ijs rondom de Noordpool varieert per seizoen. De met een hoogtemeter samengestelde kaart is stukken preciezer dan eerdere satellietmetingen.
Stijgende zeespiegel
De resultaten van ESA's CryoSat 2-satelliet worden ook in Nederland met interesse bekeken. ESA hoopt met de CryoSat-missie meer inzicht te kunnen bieden in de snelheid waarmee de mondiale zeespiegel stijgt. Omdat een aanzienlijk deel van Nederland onder de zeespiegel ligt, is de interesse voor de uitkomsten in Nederland groot.
Ieder jaar slinkt de poolkap aanzienlijk in de zomer, om weer deels te bevriezen in de winter. Satellieten houden het poolijs al meer dan dertig jaar in de gaten. Het laatste decennium zien ze het ijs echter steeds sneller smelten.
Hoogtemeter biedt uitkomst
ESA's CryoSat 2 brengt de dikte van de ijskappen in de buurt van de polen in kaart en doet dat nauwkeuriger dan ooit. Vanaf een hoogte van 700 kilometer licht de in april 2010 gelanceerde satelliet het zee-ijs dat boven de waterspiegel uitsteekt door.
CryoSat maakt daarvoor gebruik van een hoogtemeter, die zijn eigen hoogte boven de ijsmassa registreert. Dat doet de hoogtemeter door een signaal uit te zenden dat weerkaatst wordt door de ijskap. Door te meten hoe lang het duurt voordat het signaal zijn weg terug vindt naar de satelliet, kan CryoSat de hoogte van de ijskap bepalen. Met die gegevens kan vervolgens de dikte van de gehele ijskap berekend worden.
Zeven maanden meten
De deze week gepresenteerde gegevens zijn niet de eerste resultaten van CryoSat. In juni 2011 werd al de eerste kaart met daarop de dikte van het poolijs onthuld. Daarvoor werden gegevens gebruikt die verzameld werden in de maanden januari en februari van dat jaar.
Omdat inmiddels ook de gegevens van de rest van het winterseizoen 2010-2011 zijn verwerkt, kon de seizoensvariatiekaart nu compleet gemaakt worden. In totaal werd meetgegevens van zeven maanden gebruikt, van oktober 2010 tot maart 2011.
