Dagboek van André Kuipers - Deel 1: Terug in Nederland voor de wetenschappelijke experimenten
31 november - 4 december 2003 Ik ben deze week bij ESTEC langs geweest, het technisch centrum van de Europese ruimtevaartorganisatie in Noordwijk. Samen met mijn Russische collega-kosmonauten, en de reservebemanning voor mijn missie, heb ik les gekregen over de experimenten die we aan boord van het ruimtestation gaan uitvoeren. Want één van de belangrijkste doelstellingen voor mijn missie is het doen van wetenschappelijk onderzoek en daarbij moeten we van tevoren precies weten wat we moeten doen.
Op ESTEC is men momenteel druk doende om de wetenschappelijke experimenten te testen. Men bekijkt dan bijvoorbeeld of ze wel tegen de heftige trillingen van de lancering kunnen. Dat kan door ze op een grote triltafel te zetten die ze vervolgens stevig door elkaar schudt.
Daarnaast bekijkt ESA of de experimenten geen gevaarlijke gassen in de lucht van het ruimtestation vrijlaten. Als zoiets hier op aarde gebeurt is het niet zo erg, want er is voldoende ventilatie of je kunt een raampje open zetten. Maar in de ruimte is dat natuurlijk wel even anders, daar wil je niet dat bepaalde stoffen zich in de atmosfeer ophopen, want je krijgt ze er heel moeilijk weer uit.
Eén van de experimenten die ik meeneem is een plasmalamp, ontwikkeld door Philips en de technische universiteit in Eindhoven. Het is een lamp die zuiniger is dan andere lampen én meer licht geeft. Maar op aarde is hij nogal instabiel; hij flikkert. Ik ga de lampen in de ruimte zonder de storende invloed van de zwaartekracht onderzoeken. De TU-Eindhoven en Philips hopen zo een oplossing voor het flikkeren te vinden.
Het was een drukke week, met veel werkbezoeken en vaak tussendoor nog een interview hier en een praatje daar. Het leuke is ervan is dat ik vaak mensen tegenkom met wie ik vroeger, toen ik nog onderzoeker was, heb gewerkt. In Soesterberg bijvoorbeeld, kwam Wubbo Ockels even om de hoek kijken.
Toen ik in Soesterberg werkte was ik regelmatig proefpersoon in de centrifuge die daar staat. Deze week heb ik er opnieuw in gelegen voor medische tests. Muziekje op en dan een uur lang met drie keer de zwaartekracht ronddraaien. Soms viel ik daarbij gewoon in slaap, ik ken het zo langzamerhand wel.
Woensdagavond had ik vrij gehouden om met de Russische kosmonauten, de trainers en de artsen in Amsterdam op stap te gaan;. Dat was een groot succes; ze vonden het geweldig om de stad even in te duiken en voor één keer Hollandse pannenkoeken te eten in plaats van de Russische keuken.
