Sojoez lanceerraket, de meest betrouwbare toegang tot de ruimte
Bijna half zo hoog als de Domtoren in Utrecht is de raket die André Kuipers en de Expeditie negen bemanning in april naar het internationale ruimtestation brengt; de Sojoez FG.
Russische raketten worden genoemd naar de lading die ze vervoeren of het ruimtevaarttuig dat ze lanceren. In dit geval Sojoez, naar de gelijknamige capsule, waarvan het eerste bemande exemplaar op 23 april 1967 in een baan om de aarde werd gebracht.
Met een curriculum vitae van ruim 1700 bemande en onbemande lanceringen is de Sojoez raket de meest gebruikte lanceerraket ter wereld.
Trappen
De raket bestaat uit drie 'trappen', die op verschillende momenten in de vlucht stuwkracht leveren om de Sojoez capsule uiteindelijk in een baan rond de aarde af te leveren. De eerste trap bestaat uit vier hulpraketten van ongeveer twintig meter lengte. Samen zijn ze grotendeels verantwoordelijk voor de eerste twee minuten van de vlucht en worden daarna afgestoten. De volgende 168 seconden zijn voor rekening van de tweede trap, ook wel het 'centrale blok' genoemd.
Brandstof
In nog geen vijf minuten verbranden de eerste twee rakettrappen 255.000 kilo kerosine en vloeibare zuurstof. Zijn ze uitgebrand, dan vervolgt de derde en laatste rakettrap de weg naar boven.
Helemaal bovenin bevinden zich de bemande Sojoez capsule en het reddingssysteem voor noodgevallen. Als ook de laatste 22.000 kilo brandstof zijn omgezet in voorwaartse snelheid is de bemanning acht minuten en veertig seconden onderweg en bevindt zij zich in een lage baan om de aarde.
Het Sojoez ruimtevaarttuig wordt losgekoppeld en zal op eigen kracht klimmen naar ongeveer vierhonderd kilometer hoogte en aanmeren bij het ruimtestation.