Sterren
Net als mensen worden sterren geboren, worden ze oud en gaan ze dood. Sterren worden geboren in enorme, koude wolken van gas en stof, die we 'nevels' noemen. De beroemdste nevel is de Orionnevel, die je met het blote oog kunt zien.
Als een middelgrote ster - zoals de zon - miljarden jaren na zijn geboorte aan het einde van zijn leven komt, groeit hij uit tot een rode reus. Die kan wel miljoenen kilometers groot zijn - wanneer dit bij de zon gebeurt, is die rode reus groot genoeg om de planeten Mercurius en Venus op te slokken!
Nadat de buitenste lagen gas zijn weggeblazen, zakt de ster in elkaar tot een extreem dichte witte dwerg. Eén theelepel materiaal van een witte dwerg weegt tot wel 100 ton! In de loop van miljarden jaren koelt de witte dwerg af en wordt onzichtbaar. Maar maak je geen zorgen, het duurt nog 4,5 miljard jaar voordat dit bij onze zon gebeurt!
Kleine sterren leven lang, meer dan 10 miljard jaar. Niemand heeft ooit een ster zien sterven, maar waarschijnlijk doven ze langzaam uit.
De grootste sterren sterven heel plotseling. Tegen het einde van hun leven zwellen ze op tot rode superreuzen, waarna ze uiteindelijk zichzelf opblazen in een enorme supernova-uitbarsting.
Ongeveer een week lang straalt de supernova meer licht uit dan alle andere sterren in het sterrenstelsel. Dan vervaagt het licht snel. En alles wat er overblijft, is een klein, dicht voorwerp, dat we een neutronenster of een zwart gat noemen, met eromheen een wolk gloeiend heet gas die steeds groter wordt.
De elementen die in de superreus zijn gemaakt, zoals zuurstof, koolstof en ijzer, worden door de ruimte verspreid. Uit dit sterrenstof ontstaan later andere sterren en planeten!
Laatst aangepast 02 mei 2016
