Neptunus
19 January 2006
Neptunus is in 1846 ontdekt door Johann Galle, een astronoom bij het observatorium van Berlijn. Galle wist waar hij moest zoeken, omdat hij berekeningen had van de Franse wiskundige Urbain Le Verrier. Le Verrier en de Engelsman John Adams hadden allebei gemerkt dat er een onbekende planeet was die aan Uranus trok. Daardoor ging Uranus sneller of juist langzamer draaien.
Die onbekende planeet bleek Neptunus te zijn, een bijna identieke tweeling van Uranus. Hij is 57 keer zo groot als de aarde, maar draait heel snel om zijn as. Een dag duurt er maar zestien uur en zeven minuten. De gemiddelde afstand tot de zon is ongeveer 4,5 miljard kilometer. Op Neptunus duurt één jaar bijna even lang als 165 jaar op aarde.
Net als Uranus, bestaat de atmosfeer van Neptunus uit waterstof, helium en methaan. Het binnenste is gevuld met ijs en misschien een kern van rotsmateriaal. De atmosfeer is met 220 graden onder nul heel koud. Toch komen er harde winden en zelfs zware stormen voor op de blauwe planeet. Op opnames van de Amerikaanse ruimtesonde Voyager 2 is een enorme vlek te zien zo groot als de aarde.
Neptunus heeft ten minste vijf donkere, smalle ringen. Die zijn genoemd naar Galle, Le Verrier, Adams en andere mensen die hebben meegewerkt aan de ontdekking van de planeet.
Dertien manen van Neptunus zijn bekend. Verreweg de grootste is Triton, een ijswereld die nog groter is dan Pluto. Triton is zó koud dat de ijle atmosfeer aan het oppervlak is vastgevroren. Er zijn wel veel actieve ijsvulkanen die wolken van gas en stof spuwen. Er is nog iets eigenaardigs aan Triton. Hij draait in de verkeerde richting om Neptunus: van oost naar west. Daarom denken wetenschappers dat hij lang geleden is ingevangen door de zwaartekracht van de planeet.
