Textielantenne maakt feiten van fictie
06 oktober 2009
'Beam me up Scotty!' is een van de beroemdste bevelen uit de filmgeschiedenis. Als de kapitein van het sterrenschip Enterprise met zijn bemanning wilde praten, hoefde hij alleen het insigne op zijn shirt maar even aan te raken. Dankzij de inspanningen van een Fins bedrijf dat door ESA wordt gesteund komt nu alweer een apparaat uit de sciencefictionwereld tot leven.
We kunnen kleding voor communicatie gebruiken dankzij een recente uitvinding, de flexibele antenne. Dit apparaat kan eruit gaan zien als een eenvoudig embleem dat op een mouw, jas of broekspijp kan worden genaaid. De belangrijkste ontwerper is het Finse bedrijf Patria Aviation Oy. Dit bedrijf werkt binnen het ‘Textielantenne’ project van ESA.
Het bedrijf heeft in de stof een antenne ingebouwd die kan communiceren via de Iridium en GPS satellietsystemen. Met de Iridium-satellieten kunnen stemgeluid en gegevens heen en weer worden gestuurd, terwijl GPS de positie van de antennedrager aangeeft. Iridium kan ook de positie van de gebruiker aan operationele centra doorgeven.
Het was echter niet gemakkelijk om de meest geschikte materialen te kiezen en de kledingstijl van het ruimtetijdperk te ontwerpen. Er moest aan veel dingen worden gedacht en alles moest worden getest. Hoe veilig en effectief was het elektrische apparaat? Hoe goed zou het werken als de drager rondliep of voorover boog? Kon het worden gewassen, en op welke temperatuur? Hoe moest het worden genaaid? Kon het worden gestreken?
Dankzij zorgvuldig testen weten we dat zo'n antenne echt werkt. Voorlopig zullen we nog niet worden opgestraald naar een sterrenschip, maar misschien duurt het niet lang meer voordat brandweermannen en andere hulpdiensten hun flexibele vriend gebruiken om te communiceren.
