Eenmalig of herbruikbaar?
Elke keer als de Europese Ariane-5 vanaf Kourou de aarde verlaat, vallen zijn rakettrappen terug in de oceaan of verbranden in de atmosfeer. Lanceerraketten als de Ariane-5 zijn voor eenmalig gebruik.
Een raket weggooien telkens als er een wordt gelanceerd lijkt pure verkwisting en een dure grap. Maar de kosten worden laag gehouden door de raketten in serie te bouwen. Zij worden gebouwd op assemblagelijnen – een beetje te vergelijken met dure auto's.
Raketten voor eenmalig gebruik kunnen ook zeer betrouwbaar worden. Als er een het laat afweten tijdens de lancering, kan vrij eenvoudig worden achterhaald wat er fout ging en de fout worden hersteld.
Een andere aanpak is de bouw van een herbruikbaar lanceervoertuig. Tot nu toe was het enige lanceervoertuig dat in gebruik was de Amerikaanse Space Shuttle.
De meeste onderdelen van dit ruimteveer zijn ontworpen voor een maximum van 100 vluchten. Ook de solid rocket boosters (SRB), de stuwraketten van de Shuttle, zouden indien nodig vaker kunnen worden gebruikt. Alleen de externe brandstoftank wordt elke keer weggegooid.
Maar de Shuttle is erg duur om te bouwen en te vliegen. Dit komt voor een groot deel omdat hij is ontworpen voor een bemanning van zeven koppen. Bovendien moet hij de extreme hitte bij terugkeer in de dampkring kunnen doorstaan en kunnen landen op een landingsbaan. Er zijn geen andere herbruikbare lanceervoertuigen gepland, maar het onderzoek naar zulke voertuigen blijft doorgaan.
ESA gaat beide principes nauwkeurig bestuderen, zodat uiteindelijk een gefundeerde beslissing kan worden genomen over de vervanging van Ariane 5.
Laatst aangepast 13 oktober 2011
