Raketten in oorlog en vrede

Access the image

De eerste persoon die een raket heeft ontworpen die vloeibare brandstof gebruikte in plaats van buskruit was een Russische schoolmeester genaamd Konstantin Tsiolkovsky. Er gingen meer dan twintig jaar voorbij voordat de eerste vlucht van een raket op vloeibare brandstof plaatsvond. Op 16 maart 1926 steeg een kleine raket, gebouwd door de Amerikaan Robert Goddard, naar een hoogte van 12,4 meter in een vlucht die 2,5 seconden duurde.

In de jaren die volgden nam Duitsland het voortouw bij de ontwikkeling van raketten. Het resultaat was de V-2, een ballistische raket die werd gebruikt om steden als Londen aan te vallen tegen het einde van de Tweede Wereldoorlog.

In 1945 werden veel Duitse raketwetenschappers in Amerika en de Sovjet-Unie tewerkgesteld. Zij hielpen bij de bouw van grotere en krachtigere raketten die ook konden worden gebruikt voor de verkenning van de ruimte.

Spoetnik 1, de eerste satelliet ter wereld, werd op 4 oktober 1957 gelanceerd door een raket van de Sovjet-Unie. Nog geen tien jaar later hadden de Verenigde Staten onder leiding van de Duitse wetenschapper Wernher von Braun de Saturnus 5 gebouwd, een raket die drie mensen naar de maan kon brengen.

Sinds 1979 heeft Europa een serie Ariane-lanceerraketten ontwikkeld die tot de meest krachtige en betrouwbare raketten ter wereld behoren.

Laatst aangepast 13 oktober 2011

Lanceerinrichtingen