Polski silnik kosmiczny - zdjęcie w cyklu Kosmos w obrazach

Ten zaprojektowany i zbudowany przez Instytut Fizyki Plazmy i Laserowej Mikrosyntezy (IFPiLM) silnik plazmowy jest pierwszy polskim silnikiem kosmicznym.

Ma masę 4 kilogramów i długość 12 centymetrów. Do generowania ciągu wykorzystuje efekt Halla, powodujący rozpędzanie jonów paliwa polem magnetycznym. Jego moc jest zbliżona do tradycyjnych silników plazmowych. 

Jego przeznaczeniem jest utrzymywanie lub zmiana trajektorii lotu satelitów na niskich orbitach okołoziemskich, w tym do kompensowania tarcia o atmosferę śladową.

Silniki takie zwykle wykorzystują ksenon, gaz szlachetny, ale ten projekt używa tańszego kryptonu.

Testy miały miejsce w komorze próżniowej o wymiarach 4 m na 2 metry, mieszczącej się w centrum ESTEC Europejskiej Agencji Kosmicznej w holenderskim Noordwijk. Komora została wyposażona w instrumenty do pomiaru siły ciągu silnika z dokładnością do milinewtonów, i do zbierania dokładnych informacji o napięciu i natężeniu prądu w pracującym silniku. 

Polska dołączyła do ESA w końcu 2012 roku. Prototypowy silnik Instytutu FPiLM został po raz pierwszy przetestowany w ESTEC w listopadzie 2013 roku, w ramach programu PECS (Plan for European Cooperating States) jaki Europejska Agencja Kosmiczna zawarła z Polską. Kolejne testy planowane są na ten oraz na następny rok.

Laboratorium Napędu funkcjonuje już od 20 lat przy ESTEC. Jest to placówką naukową, posiadającą certyfikaty ISO, zajmująca się elektrycznymi układami napędowymi, oraz niektórymi rodzajami napędów chemicznych. Specjalizuje się między innymi w próbach wytrzymałościowych silników, oceniających ich wydajność po setkach lub tysiącach godzin pracy.