| | |  | Εικόνα του δέλτα του Δούναβη που λήφθηκε στις 28 Σεπτεμβρίου 2003 με το μεσαίας φασματικής ανάλυσης φασματόμετρο του δορυφόρου Envisat | |
Περιγραφη τησ περιοχησ μελετησ
Με επιφάνεια 580.000 εκταρίων, το δέλτα του Δούναβη είναι το 3ο μεγαλύτερο δέλτα στην Ευρώπη, μετά το δέλτα Βόλγα και το δέλτα Κουμπάν. Λόγω της τεράστιας βιοποικιλότητας που συναντάται εκεί, το δέλτα του Δούναβη ανακηρύχθηκε Καταφύγιο Βιόσφαιρας το 1990. Είναι το μοναδικό δέλτα με αυτό το χαρακτηρισμό, και μία από τις μεγαλύτερες περιοχές με συμπαγείς καλαμιές στον πλανήτη (ARBDD). Το μεγαλύτερο μέρος του δέλτα του Δούναβη βρίσκεται στη Ρουμανία και το υπόλοιπο βρίσκεται στην Ουκρανία. Τρεις παραπόταμοι συνιστούν το κύριο σύστημα του δέλτα: Ο Τσίλια (βόρεια), ο Σουλινά (κεντρικά) και ο Σφάντου Γκεόργκε (νότια).
Παρέχεται ένα αρχείο kml με όλα τα σημεία που συζητήθηκαν σε αυτή τη μελέτη περιστατικού (Sacalin_project/Vectors/Danube Delta.kml).
Η πρώτη διακλάδωση του Δούναβη σχηματίζεται στο σημείο που καλείται Σεατάλ Ισμαΐλ. Εδώ ο Δούναβης χωρίζεται σε δύο παραπόταμους: στον Τσίλια προς τα Βόρεια και στον Τουλτσέα προς τα Νότια. Μια δεύτερη διακλάδωση λαμβάνει μέρος στο Σεατάλ Σφάντου Γκεόργκε, όπου ο Τουλτσέα χωρίζεται σε δύο άλλους παραπόταμους: τον Σουλίνα και το Σφάντου Γκεόργκε. Η λέξη Σεατάλ σημαίνει δικράνι στα Τουρκικά. Στη διαδικασία της εξέλιξης, ο βραχίονας Τσίλια σχημάτισε δύο δευτερεύοντα δέλτα. Ένα τρίτο δέλτα σχηματίζεται προς το παρόν και κατευθύνεται προς τη Μαύρη Θάλασσα. Στην εκβολή του Σφάντου Γκεόργκε βρίσκεται ένα μικρό δευτερεύον δέλτα και ένα νησί-φράγμα που καλείται νήσος Σαχαλίνης.
Παράκτια ζώνη του Σφάντου Γκεόργκε που εμφανίζει διαφορετικούς τύπους περιβάλλοντος
Ένα νησί-φράγμα αντιπροσωπεύει μια συσσώρευση ιζηματογενούς υλικού (συνήθως από άμμο και λάσπη), που συνήθως συναντάται στις εκβολές των ποταμών. Τα επιμηκυσμένα σχήματά τους συχνά έχουν την εμφάνιση ενός τόξου. Η εμφάνισή τους σχετίζεται στενά με την εμφάνιση πλούσιας ιζηματογενούς εισόδου που φέρεται στην εκβολή του ποταμού. Η συνδυασμένη ενέργεια των κυμάτων και των ρευμάτων ορίζουν τη γενική εμφάνιση αυτών των νησιών.
Σε μια πρώτη ματιά της παραπάνω εικόνας μπορούμε να δούμε διαφορετικούς τύπους υδρόβιων περιβαλλόντων:
- Μαύρη Θάλασσα
- Δούναβης
- Το σύστημα των λιμνών δέλτα
- Το σύστημα των καναλιών που διαπερνούν το δέλτα (σχεδόν ίσιες γραμμές)
Ανάμεσα σε αυτά βρίσκονται περιοχές υγρότοπων με αναχώματα (αμμώδης ακτή Σαρατουρίλ). Οι πιο επικρατείς τύποι βλάστησης είναι καλαμιές και δέντρα (λεύκα, υδρόβια ιτιά και άλλα αμμώδη ή αλατώδη είδη). Η άμμος εμφανίζεται πολύ διακριτή στην εικόνα και έχει λευκό χρώμα.
Tεχνικη ανιχνευσησ αλλαγων
Η ανίχνευση αλλαγών είναι μια τεχνική που χρησιμοποιείται στην τηλεπισκόπηση για την εκτίμηση αλλαγών που προκύπτουν στο περιβάλλον, με τη χρήση δύο ή περισσοτέρων σκηνών στην ίδια γεωγραφική περιοχή, σε διαφορετικές χρονικές κλίμακες. Υπάρχουν πολλές εφαρμογές στην αστική ανάπτυξη, στην ανάλυση εδαφικής κάλυψης, στην παρακολούθηση παράκτιας ζώνης, στη διαχείριση δασών, κτλ. Η ανίχνευση αλλαγών είναι μια γενική έννοια που μπορεί να πραγματοποιηθεί με διαφορετικούς τρόπους: κοιτάζοντας τις διαφορές μεταξύ των εικόνων, με τη θεματική ταξινόμηση, κοιτάζοντας την αναλογία των εικόνων ή με ανίχνευση αλλαγών με τη χρήση διανυσματικών στρωμάτων. Η βασική αρχή είναι ότι ο ψηφιακός αριθμός (digital number - DN) της πρώτης εικόνας που λήφθηκε είναι διαφορετικός από το DN της δεύτερης εικόνας που λήφθηκε.
Η φύση των αλλαγών σε ένα περιβάλλον μπορεί να ερμηνευτεί σε χωρική και χρονική διάσταση, με τη χρήση στατιστικής ποσοτικοποίησης, και μια τελική γραφική αντιπροσώπευση, συνήθως με τη μορφή ενός χάρτη των αλλαγών που ανιχνεύτηκαν. Το πρώτο βήμα είναι η λήψη των εικόνων και η επιλογή της καλύτερης ανάλυσης για το σκοπό σας. Μια άλλη σημαντική παράμετρος είναι να γνωρίζετε την εδαφική κάλυψη που σχετίζεται με τις εικόνες σας. Οι φωτογραφίες του εδάφους μπορούν μερικές φορές να βοηθήσουν στην ερμηνεία των εικόνων.
Ληψη εικονων
| Εικόνα | Δεδομένα | | Διαδρομή 181, Σειρά 29 | 1984-09-07 | | Διαδρομή 181, Σειρά 29 | 2/7/2000 |
|
Από τη μελέτη μας θα χρησιμοποιήσουμε δύο εικόνες Landsat από το 1984 (7 Σεπτεμβρίου) και το 2000 (2 Ιουλίου), που λήφθηκαν με τη χρήση της διεπαφής Earth Explorer από την ιστοσελίδα USGS. Οι εικόνες είναι ευρέως διαθέσιμες εάν έχετε ανοίξει λογαριασμό (απαιτείται όνομα χρήστη και κωδικός πρόσβασης). Μια άλλη επιλογή είναι η ιστοσελίδα USGS GLOVIS.
Ο χρόνος μεταξύ αυτών των λήψεων εικόνων, δηλ. 16 χρόνια, είναι αρκετός για την κατανόηση της εξέλιξης της παράκτιας ζώνης. Επειδή ο σκοπός αυτής της εκπαίδευσης είναι η ανάλυση της εξέλιξης της παράκτιας ζώνης, η διαφορά μεταξύ των εικόνων (Ιούλιος-Σεπτέμβριος) είναι σχετική μόνο σε ό,τι αφορά τη βλάστηση.
| |
