lJskap smelt zoals voorspeld in ‘worst-case klimaatscenario’
Een recent rapport bevestigt dat de ijskappen op Groenland en Antarctica, waarvan het massaverlies snel toeneemt, overeenkomen met de slechtst denkbare scenario's inzake klimaatverandering voor de zeespiegelstijging van de Intergovernmental Panel on Climate Change.
De studie, gepubliceerd in Nature Climate Change, vergelijkt massabalansbeoordelingen van satellietwaarnemingen met projecties van klimaatmodellen. De resultaten zijn afkomstig van een internationaal team van wetenschappers van de Universiteit van Leeds (VK) en het Deense Meteorologisch Instituut (DMI), die ook deel uitmaken van de actuele Ice Sheet Mass Balance Inter-comparison Exercise (IMBIE).
IMBIE is een internationale samenwerking tussen wetenschappers, opgericht in 2011 als een gezamenlijke inspanning om onzekerheden in verschillende satellietmetingen van de massabalans van ijskappen te verminderen, en wordt medegefinancierd door ESA en NASA.
Sinds het begin van de systematische monitoring van de ijskappen begin jaren '90 hebben Groenland en Antarctica samen tussen 1992 en 2017 6,4 triljoen ton ijs verloren, waardoor de wereldwijde zeespiegel met 17,8 millimeter is gestegen. Als dit tempo aanhoudt, zullen de ijskappen naar verwachting de zeespiegel met nog eens 17 cm doen stijgen, waardoor tegen het einde van de eeuw nog eens 16 miljoen mensen worden blootgesteld aan jaarlijkse kustoverstromingen.
Tom Slater, hoofdauteur van de studie en klimaatonderzoeker van het Centre for Polar Observation and Modelling van de Universiteit van Leeds, merkt op, “Satellieten zijn onze enige manier om deze uitgestrekte en afgelegen gebieden regelmatig te monitoren, dus deze zijn essentieel voor het leveren van metingen die we kunnen gebruiken om ijskapmodellen te valideren.”
“Satellietwaarnemingen vertellen ons niet alleen hoeveel ijs er verloren gaat, deze helpen ons ook om te identificeren en te begrijpen welke delen van Antarctica en Groenland ijs verliezen en door welke processen - allebei zijn essentieel om ons te helpen bij het verbeteren van ijskapmodellen.”
IMBIE gebruikt data van verschillende missies – waaronder ESA’s missies ERS-1, ERS-2, Envisat en CryoSat, naast de Copernicus Sentinel-1 missie van de EU – om veranderingen in volume, debiet en massa van de ijskap te volgen.
Ruth Mottram, medeauteur van de studie en klimaatwetenschapper bij DMI, voegt toe, “Data van ESA-satellietmissies hebben ons inzicht in het gedrag van ijskappen in de afgelopen 30 jaar sterk verbeterd. De ESA-familie van satellietradarhoogtemeters: ERS-1, ERS-2, Envisat en CryoSat hebben voortdurend nieuwe data verstrekt over de ijskapveranderingen sinds het begin van de jaren '90.”
ESA’s Marcus Engdahl voegt toe, “Satellietwaarnemingen laten zien dat de ijskappen verrassend snel reageren op milieuveranderingen. Het is van vitaal belang dat wetenschappers toegang hebben tot gegevens van toekomstige satellietmissies die poolgebieden kunnen observeren, bijvoorbeeld de volgende belangrijke Copernicus-kandidaatmissies CRISTAL, ROSE-L en CIMR.”
IMBIE wordt ondersteund door ESA's EO Science for Society programme en ESA's Climate Change Initiative, die nauwkeurige en langdurige van satellieten afgeleide datasets genereert voor 21 essentiële klimaatvariabelen, om de evolutie van het aardsysteem vorm te geven.
