Sonda Solar Orbiter podczas testów termiczno-próżniowych

Sonda Solar Orbiter została wybrana w 2011 roku jako pierwsza misja średniej klasy (medium-class) w ramch program ESA Cosmic Vision. Sonda została zaprojektowana do wykonywania obserwacji Słońca z wyjątkowo bliskiej odległości. Sonda dysponuje zestawem 10 najnowocześniejszych instrumentów do obserwacji zmiennej, czasem wręcz gwałtownej powierzchni Słońca oraz badania zmian zachodzących w wietrze słonecznym, który wypływa z dużą prędkością z naszej najbliższej gwiazdy.

Wyjątkowa orbita sondy Solar Orbiter pozwoli naukowcom badać naszą gwiazdę macierzystą i jej koronę w sposób bardziej szczegółowy, niż to było możliwe do tej pory, a także obserwować jej specyficzne cechy przez okresy dłuższe niż kiedykolwiek wcześniej mogło uzyskać obserwatorium kosmiczne krążąca wokół Ziemi. Ponadto, sonda będzie mierzyć wiatr słoneczny w pobliżu Słońca, w niemal niezakłóconym stanie i dostarczać wysokiej rozdzielczości obrazów z niezbadanych obszarów biegunów Słońca.

Po wstępnej fazie definiowania i projektowania misja rozpoczęła etap integracji i kwalifikacji w 2016 r., zawierający m.in. testy środowiskowe sondy, jak również walidację wszystkich systemów i podsystemów misji.

Pierwsza faza testów środowiskowych sody Solar Orbiter została przeprowadzona w specjalnej komorze próżniowo-termicznej IABG w grudniu 2018 roku. Wewnątrz komory, potężne lampy są wykorzystywane do produkcji „wiązki słonecznej”, która symuluje promieniowanie słoneczne, żeby zademonstrować, że sonda jest w stanie wytrzymać ekstremalne temperatury, jakie napotka w pobliżu  Słońca.

Zdjęcie obok zostało wykonane kamerą na podczerwień, a kolorystyka wskazuje temperaturę powierzchni sondy, odpowiadającą zakresowi wskazanemu na pasku kolorów po prawej stronie. Podczas tego testu termiczno-próżniowego na sondzie kosmicznej wykorzystano promień słoneczny o maksymalnym strumieniu około 1800 W/m2, osiągając temperatury do 107,6ºC. Dodatkowy test termiczno-próżniowy został przeprowadzony na osłonie termicznej, która chroni całą platformę przed bezpośrednim promieniowaniem słonecznym: podczas tego testu, który wykorzystywał promienniki podczerwieni do symulacji ciepła Słońca, osłona termiczna osiągnęła wyższe temperatury, sięgające 520ºC, podobne do tych, jakich będzie doświadczać podczas misji.

Na tym widoku panel statku kosmicznego pokryty osłoną termiczną, zwrócony w stronę Słońca jest widoczny po lewej stronie. Ciemne elementy widoczne w górnej części panelu to drzwi przesuwne, które otwierają drogę do światła słonecznego docierającego do instrumentów teledetekcyjnych podczas operacji naukowych. Niektóre z silniczków, które będą wykorzystywane do zmieniania orbity oraz manewrowaniem sondy kosmicznej, są umieszczone na panelu widocznym po prawej stronie.

Nagranie pokazujące sondę kosmiczną obracający się w ramach symulowanego manewru orbitalnego jest dostępne tutaj.

Po zakończeniu testów termiczno-próżniowych Solar Orbiter pomyślnie zakończyła również fazę testów mechanicznych, w tym intensywnych testów wibracyjnych, wstrząsających sondą kosmiczną , aby zapewnić, że przetrwa on naprężenia startowe.

Więcej informacji: Dobre wibracje dla sondy Solar Orbiter

Sonda Solar Orbiter jest misją kierowaną przez ESA z dużym udziałem NASA. Zostanie ona wystrzelona z Przylądka Cape Canaveral na pokładzie zamówionej przez NASA rakiety nośnej Atlas V.

Jak stworzyć misję kosmiczną

Europejską Agencją Kosmiczną (ESA), umożliwia 22 państwom członkowskim osiągnąć wyniki, którym żaden kraj nie jest w stanie sprostać samodzielnie. ESA wspólnymi siłami umożliwia rozwijać misje kosmiczne, przy pomocy laboratoriów badawczych, wyspecjalizowanej kadry, zakładów testowych i centrów operacyjnych, wspieranymi w ramach programu Badań Podstawowych Agencji.