Η διαβροχή με νερό του δείγματος χώματος από τον ανιχνευτή του απελευθερώμενου οξυγόνου (Oxygen Release, OxR) προκαλεί υδρόλυση των ενδογενών μεταλλικών σουπεροξειδίων (xO2•−) και υπεροξειδίων (yO22−, που στη συνέχεια μετατρέπονται σε yH2O2), και απελευθέρωση O2 στα διαδοχικά στάδια 1 και 2 (αρχή στην οποία στηρίζεται ο όρος «αποκομιδή οξυγόνου»). Το ηλεκτρόδιο O2 του ανιχνευτή OxR καταγράφει τις αντίστοιχες μέγιστες τιμές A και B του απελευθερωμένου O2 (που αντιστοιχούν στις ποσότητες O2 που απελευθερώνεται, και σημειώνονται αντίστοιχα με έντονους πλάγιους χαρακτήρες σε κόκκινο και μπλε χρώμα για να δείξουν την προέλευσή τους από τις αντίστοιχες αντιδράσεις 1 και 3). Στη συνέχεια, οι μέγιστες τιμές Α και Β του απελευθερώμενου O2 εισάγονται σε μαθηματικές εξισώσεις (φαίνονται σε πλαίσιο) που προέρχονται από τις στοιχειομετρίες των αντιδράσεων 1 και 3, μέσα από τις οποίες υπολογίζονται οι ποσότητες yH2O2 και xO2•− στο δείγμα του χώματος. Οι ελεύθερες ρίζες υδροξυλίου (•OH), οι οποίες δημιουργούνται κατά τη διαβροχή του δείγματος χώματος με νερό, μετρώνται με τον φθορισμό του 2-OH-TPA (μετά από διέγερση/εκπομπή του στα 310/420 nm), το οποίο αποτελεί ειδικό χημικό προϊόν της εξειδικευμένης αντίδρασης των •ΟΗ με την ειδική παγίδα τους το (μη φθορίζον) τερεφθαλικό οξύ (TPA).