|  | Bassin van de Congorivier | |
Bassin van de Congorivier - Achtergrond
De Congo is de grootste rivier in westelijk Centraal-Afrika. Met zijn totale lengte van 4374 kilometer is het de op een na langste rivier in Afrika. De rivier en zijn zijrivieren stromen door het op een na grootste regenwoud ter wereld, dat alleen kleiner is dan het Amazoneregenwoud.
De bronnen van de Congo bevinden zich in de hooglanden en bergen van de Oost-Afrikaanse rift en in het Tanganyikameer en Mwerumeer. Deze voeden de Lualaba rivier, die bij de Stanley Falls verandert in de Congo. De Congo stroomt in een algemeen westelijke richting vanaf Kisangani net na de watervallen en gaat dan geleidelijk naar het zuidwesten. Hij passeert Mbandaka, gaat samen met de Ubangi rivier en stroomt Pool Malebo in. De rivier bereikt de zee bij het kleine plaatsje Muanda. De Congo is voor het grootste deel goed begaanbaar, en veel van de handel van Centraal-Afrika gaat via deze rivier.
Het Congobassin wordt bedreigd door zwerfbouw van het bos, uitputting van de bodem en een groeiende bevolking. 29 overheden en een groot aantal verschillende organisaties gaan 115 miljoen dollar beschikbaar stellen om duurzame cultivering van het regenwoud te bevorderen. Deze missie heet het 'Congo Basin Forest Partnership' en is gericht op het verminderen van de armoede, het versterken van het bestuur en het beschermen van biodiversiteit.
Ontbossing
Het kappen van het regenwoud in het Congobassin is een groot gevaar voor het hele ecosysteem, omdat de ononderbroken bedekking van de tropische regenwouden zelf de belangrijkste factor is voor de noodzakelijke neerslag. Deze bossen staan bekend om de grote hoeveelheid water die ernaar terugkeert. In het Congobassin, waar jaarlijks 151 cm neerslag valt, komt 117 cm voort uit verdamping vanuit de bosbedekking, ongeveer 77% van het jaarlijkse totaal. Slechts 23% komt van lagedrukgebieden boven de oceaan.
Als de bossen helemaal worden gekapt, stijgt het gedeelte van het oppervlaktewater dat wegloopt enorm, doordat er meer water condenseert en wegsijpelt. De grond krijgt te maken met een sterk verhoogde erosie. Dat resulteert in ferratilisering (het uitlogen van alkaan en kiezelzuren, de oppervlakteconcentratie van aluminium en ijzer) en daarna laterisatie (de vorming van een harde korst tijdens sterke zonnestraling in de droge tijd). Als gevolg hiervan wordt de grond onvruchtbaar. Door een gebrek aan verdamping van de planten verdwijnt de zware tropische regenval. De vernietiging van een bos is het begin van de overgang van een vochtige naar een droge zone.
| 
