Porto Velho, Brazilië, en omgeving - Vervolg
|  | ERS Radar multitemporale afbeelding van Porto Velho en omgeving | |
De stad Porto Velho, gezien door een radarsatelliet
Porto Velho is een door pioniers gestichte stad die zich in een rasterpatroon ontwikkelt. Het heeft een stadsplein, de donkere langwerpige rechthoek (met een paar rode stukjes) in de buurt van de rivier.
De afbeelding (Porto Velho en omgeving) is een multitemporale afbeelding die bestaat uit drie foto's van overvliegende satellieten (1993, 1997 en 1998). De witte punten zijn gebouwen die er in 1993 al waren, geel/groene punten zijn huizen die tussen 1997 en 1993 zijn gebouwd en rode punten geven gebouwen aan die tussen oktober 1997 en oktober 1998 zijn gemaakt. Omdat de meeste daken in de stad van metaal zijn, zijn ze goed op het radarbeeld te zien (zie radartechnologie). Traditionele huizen (met houten daken) zouden niet zo goed zichtbaar zijn op zo'n afbeelding. De rivier Madeira ziet er groen/geelachtig uit omdat er sterkere winden of stromingen waren in 1997 en 1998 (oktober) vergeleken met 1993.
Download hier een grotere versie van de afbeelding Porto Velho en omgeving - 4,2 Mb.
Door de gekleurde punten in en rond de stad vertelt de afbeelding ons iets over de vertraagde stedelijke ontwikkeling tussen 1993 en 1998. We kunnen veel geel/groene punten zien (gebouwen 1993-1997), maar relatief weinig rode punten (gebouwen 1997-1998). Dat staat in contrast met de sterk verhoogde ontbossing in de buurt van de stad.
De grootte van een beeldelement (pixel) is 12,5 meter.
Daarmee kunnen we wat metingen uitvoeren met behulp van de LEOWorks software.
Hoe lang is de afstand van het vliegveld naar het stadsplein?
Zoek de landingsbaan ten noorden van de stad. Daar vlakbij is een gebouw heel helder te zien.
| | | Francisco Paolo do Santos |
Het verval van het regenwoud
Door Lars From en Klaus Dohm
Porto Velho, Brazilië, 21 maart 2004
Copyright 2004, Morgenavisen Jyllands-Posten
Op een eenvoudig plekje in het regenwoud heeft Francisco Paolo do Santos de bomen gekapt om zijn weinige gewassen te telen. Hij denkt niet aan de gevolgen van het verdwijnen van het regenwoud. Voor hem is het een kwestie van overleven.
De 72-jarige Francisco Paolo do Santos is snel tevreden.
Op een klein stukje grond aan de rand van het Amazoneregenwoud heeft Francisco, samen met andere kleine boeren, honderden bomen gekapt. Nu liggen de meeste grote stammen op de grond. Sommige zijn verbrande stukken hout, andere liggen gewoon waar ze zijn gevallen. Er staan nog een paar bomen in de brandende zon.
Op dit kleine stukje grond teelt Francisco Paolo do Santos samen met andere boeren zijn gewassen. Verspreid tussen de gekapte bomen zien we een beetje rijst, een paar bananenplanten, een kleine ananas, wat chilipeperplanten en één enkele cassaveplant. Geen planten die voor een grote oogst zorgen – maar genoeg om te zorgen dat hij en zijn familie kunnen overleven.
"Ik weet dat het illegaal is om de bomen te kappen, en eerlijk gezegd houd ik van het bos. Ik wandel er graag in rond. Het is prachtig en koel. Maar ik moet de bomen wel kappen om te kunnen leven," legt Francisco Paolo do Santos uit.
Net als vele andere inwoners van Rondonia, in het westen van Brazilië, kwam hij in het midden van de jaren '80 naar het gebied op zoek naar een toekomst. Hij werd gelokt door het geld van de grote goudvondsten. Maar hij werd er niet rijk van. Dus nu veel van de mijnen zijn gesloten, moet hij zijn familie met eenvoudige landbouw onderhouden.
De dagelijkse maaltijd
Francisco Paolo do Santos gelooft niet dat hij door het bos te kappen bijdraagt aan het verdwijnen van een groot aantal planten en dieren in de wereld. Of dat het kappen van bomen kan zorgen voor lokale en wereldwijde klimaatverandering, omdat bomen water verzamelen en enorme hoeveelheden broeikasgassen omzetten waarvan we denken dat ze aan het broeikaseffect bijdragen. Voor hem gaat het alleen om het onderhouden van zijn familie.
"Aan de Oostkust, waar ik vandaan kom, had ik geen toekomst meer. Hier in het regenwoud heb ik betere mogelijkheden, en ik ben hier gelukkig", legt Francisco Paolo do Santos uit.
De kleine man zonder bovenkleding en met een broek die niet is dichtgeknoopt, wil graag vertellen over de leefomstandigheden van zichzelf en zijn familie met zes kinderen en een heel stel kleinkinderen. Ze wonen in kleine, nederige hutjes die zijn gebouwd van het materiaal dat beschikbaar was, zoals bladeren van bananenbomen en plastic. Hun watervoorraad komt uit een diepe put en ze koken hun maaltijden op een open vuur.
Rondonia is een van de gebieden in de wereld die de laatste tijd het meest door ontbossing is getroffen. Op satellietbeelden kun je het verdwijnen van het bos van jaar tot jaar volgen.
| 
