De eclips die Columbus redde
Bijna twee jaar nadat hij uit Cadiz (Spanje) was vertrokken, strandden Columbus en zijn bemanning op de noordkust van Jamaica. De inheemse bevolking van Jamaica was boos op ze en niet langer onder de indruk. Ze wilden dan ook de bemanning niet meer van voedsel voorzien. De situatie werd vijandelijk en uitzichtloos.
Columbus keek naar almanakken (sterrengidsen), genaamd Ephemerides, gemaakt door een Duitse astronoom en wiskundige, bekend onder het Latijnse pseudoniem Regiomontanus.
Deze almanakken voorspelden een totale eclips van de maan op 29 februari 1504. Zo’n eclips ontstaat als de maan in de schaduw van de aarde komt te staan.
Columbus riep de leiders van de inheemse bevolking bij zich. Hij waarschuwde hen dat als ze niet meewerkten, de maan de volgende nacht uit de hemel zou verdwijnen.
De Jamaicanen lachten hem uit. Maar de volgende nacht bleek zijn voorspelling te kloppen: de maan verdween langzaam achter een schaduw totdat er alleen een vage rode schijf aan de hemel te zien was. De inheemse mensen smeekten Columbus om de maan terug te brengen. Columbus antwoordde dat hij het aan God zou vragen. Kort daarna zei hij dat God zijn gebed had gehoord en dat de maan haar gewone helderheid terug zou krijgen.
De inheemse mensen brachten Columbus en zijn bemanning al het voedsel dat ze nodig hadden. Daardoor werden ze uiteindelijk gered van de hongersdood. Na het stranden op Jamaica, werden Columbus en zijn mannen uiteindelijk een paar maanden later, op 29 juni 1504, gered.